XINZO DE LIMIA E OS SEUS RECANTOS.

                                               XINZO DE LIMIA

 

SOLVEIRA. (Fitotopónimo).

Deriva do latín "sorbus" ou "sorbum". De aquí pasou ao latín vulgar como "sorbaria". Aparecendo recollida a forma "sorbas" por un botánico hispanoárabe do seculo XII/XIII. Hoxendía está recollido no Estraviz coa forma sorva/sorveira. Mentres que no RAG xa non aparece. Dependiendo do étimo, vén a significar lugar onde abundan/abundaban as sorvas ou sorveiras. Difícil xa precisar o tipo de "sorbus", doméstica, aucuparia ou outro tipo do xénero sorbus.

Tamén se conserva este topónimo en Paderne de Allariz (OU). E noutros lugares de España con nomes similares Sorbas, en Albacete e Almería. Sorbeda e Sorbeira, en León, este último nos Ancares.

BIBLIOGRAFÍA:

Lexilogos.

Du Cange.

CODOLGA.

Diccionarios Infopedia, Estraviz e RAG.

"Toponimia de la Sierra de Baza", de Amador Díaz García e Manuel Gómez Lorente.

Fotos da Wikipedia.

BARONZÁS. (Antropónimo).

Varias persoas de nome “Baronza” aparecen citados en distintos documentos no Tombo de Celanova, desde o ano 946 ao 1128. Os profesores Piel e Kremmer constatan este nome como xermánico. 

Posteriormente, en 1165 xa aparece no devandito tombo o topónimo “Barunzanes” como un lugar de residencia. Polo que deducimos que o topónimo deriva de (villa) Baronzanis, en relación a un antigo posesor desas terras, de orixe xermánica. 

O cambio de sufixo a Baronzás segue os mesmos criterios dialectais ca outros da área lingüística, como Currás, Madarnás, Xurenzás...

BIBLIOGRAFÍA:

CODOLGA.

Celtiberia.net

Wikipedia.org/

Fotografía de Bruno Rúa.

LAROÁ. (Orónimo).

Punto de partida: “Laragia” aparece citada por primeira vez no ano 1046 no Tombo de Celanova “monasterii sancti Petri de Laragia (…) in territorio Limie (…) discurrente rivulo Laragiola”. Moitas veces máis noutros documentos deste tombo e do de Caaveiro, onde aparece citada outra “Laragia”(“Laraje”, nalgún caso) acompañadas dos adxectivos “Vella”, nuns casos e “Vetula”, noutros, referidos ao actual lugar de Laraxe (Pontedeume).

Procedencia: pode derivar do étimo celta *(p)lara- con significado de chan, chaira, planicie. Como os topónimos Laracha, Laraxe, Laraño, Laranga, Laredo (CA)...

Por último, consideramos que Laroá derivaría de Laragiola, o nome do río, que tomou a forma do diminutivo. Éstas localízanse na zona oriental de Galicia, incluida Asturias e terras de Tras-Os-Montes, como Grixoá, Leiroá, Raxoá, Cabezoá...

BIBLIOGRAFÍA:

CODOLGA

Celtiberia.net

Fotografía de Bruno Rúa.