SERANTES. SAN XIÁN.
Resulta un xenitivo en –nte, de raíz incerta. Para Iiro Kajanto
parece formado sobre o cognome latino Serus. Hipótese pouco probable pois este
topónimo localízase a eito en dez
concellos distintos galegos e cinco de Asturias. Sería moita familia a de Serus
para tan estenso territorio.
Tamén podería derivar do participio do verbo latino sero -as -are, de onde vén *serar >> cerrar, zarrar. Seguindo a liña de serao/ serán. O seu significado podería estar relacionado coa forma de orientación: Serante(s) = Occidente, Poente.
Outra hipótese sería que derivase do verbo latino * sero,
-is, -ere, sevi, satum, que significa “sembrar” . Tráenos un agradable cheiro a
“terras propicias para a sembra, para o cultivo”. Que non desentona para nada
coa tipoloxía destas terras.
Pero unha nova vía ábrese nos últimos tempos. A forma
Sarantes aparece documentada en
múltiples ocasións dende o S. XI en todo
o territorio galaico Resulta bastante común encontrar este tipo de vacilación ou
alternancia vocálica, producto das características fonéticas do galego. Que nos
leva a pensar na raiz indoeuropea “sher”,
que significa “auga que corre” , aplicable a lugares con abundancia de augas,
río, lago, charcas, etc. Temos en Galicia exemplos de hidrónimos con estas
raíces, coma son os dos ríos Sar, Sor e Sarela. E a verdade é que á nosa
parroquia sóbralle auga, cos seus ríos, lagoa e mar que a rodean por todas
partes.
BIBLIOGRAFÍA:
Diversos foros:
https://www.facebook.com/toponimia da gallaecia/
https://www.celtiberia.net/
http://seron.tv/
https://foros.xenealoxia.org/
Santurtzi Historian Zehar, "Etimología del topónimo Serantes".
Xosé Lluis García Arias, "Toponimia Asturiana".
Agradecementos a Conchita Fernández López.